جامعه در برخی از شئون اخلاقی کارنامه ضعیفی دارد

جامعه ما بیش از آنکه عمل گرا باشد، شعارگراست. تعظیم شعائر و فضاسازی خوب و لازم است ولی اگر به اقتضای این شعارها عمل نشود تناقض گویی و دوگانگی پیش می آید. جامعه ما در بسیاری از عرصه ها همچون شناخت و تبعیت از رهبری ، ظلم ستیزی ، صبوری و بصیرت داشتن، خوب عمل می کند ولی در برخی از شئون اخلاقی (فردی و اجتماعی) کارنامه ضعیفی دارد.

گفتگوی کوتاه ما با حجت الاسلام والمسلمین احمد زادهوش، رئیس جامعه المرتضی علیه السلام به تبیین رابطه میان فرهنگ عمومی ما با فرهنگ عاشورایی، مهم ترین نیاز امروز ما به این مکتب و چند شبهه ای که این روزها در ارتباط با مناسک عاشورایی مطرح می شود اختصاص دارد.

ما اعتقاد داریم “کل ارض کربلا، کل یوم عاشورا” یک حقیقت فرازمانی و فرامکانی است. پس هر عصر و زمانه ای نیاز به درونمایه و پیام نهضت حسینی دارد. مهم ترین نیاز یا نیازهای امروز ما در مراجعه به این نهضت چیست؟

روحیه ظلم ستیزی و استکبار ستیزی نیاز جامعه امروز بشری است ، ستمگری و خودکامگی در زمان ما دنیا را صحنه تاخت و تاز خواسته های شیطانی خود قرارداده و همه را به بردگی و اطاعت محض می خواند. بسیاری از ملت ها و حکومت ها این وضعیت را پذیرفته اند و اربابی ایالات متحده و چند کشور غربی – که به شکل هیات امنایی اداره می شوند- را تمکین می کنند. اما فرهنگ شیعی، فرهنگ علوی و فرهنگ حسینی و عاشورایی این ترس و سرسپردگی را نمی پذیرد و همه را به آزادگی و ظلم ستیزی فرا می خواند. وظیفه ماست که این فراخوان را به گوش ملت ها برسانیم.

اگر جامعه و فرهنگ عمومی ما با جامعه آرمانی حسینی فاصله دارد این فاصله های معرفتی و اخلاقی و ایمانی کجاست و چگونه در ساحت های مختلف زندگی خود را نشان می دهد؟

جامعه ما بیش از آنکه عمل گرا باشد شعارگراست. تعظیم شعائر و فضاسازی خوب و لازم است ولی اگر به اقتضای این شعارها عمل نشود تناقض گویی و دوگانگی پیش می آید. جامعه ما در بسیاری از عرصه ها همچون شناخت و تبعیت از رهبری ، ظلم ستیزی ، صبوری و بصیرت داشتن، خوب عمل می کند ولی در برخی از شئون اخلاقی (فردی و اجتماعی) کارنامه ضعیفی دارد.

این روزها گاهی در همین شبکه های مجازی می بینم می خواهند دو وجه معارف و عواطف را از هم جدا کنند، این که امام حسین (ع) از ما شعور می خواهد نه شور، اشک ریختن نمی خواهد، اشک پاک کردن می خواهد، در صورتی که اصلا این دو وجه از هم نباید منفک شود و در مقابل هم قرار گیرد. دیدگاه تان در این باره چیست؟
بازخوانی تاریخ کربلا و سخنان امام حسین علیه السلام و برجسته سازی آن ، این رویکرد غلط را رسوا و خنثی می کند. جملاتی مثل: انا قتیل العبرات – من کشته ی اشک ها هستم – و احادیثی که به زیارت، سوگواری و بزرگداشت این حادثه توصیه می کند اما توجه داشته باشیم که در مفابل این رویکرد غلط، رویکرد خطرناک دیگری هم در برخی مجالس سنتی وجود دارد که به جز نوحه گری و تعزیه و به جز ذکر مصیبت و دم از محبت حسین و ولایت علی زدن هیچ کاری به مسائل روز مسلمین ندارد و در حقیقت مبارزه منفی با نظام اسلامی و انقلاب دارد.

یکی از غفلت های بزرگ ما در ارتباط با حماسه حسینی و حادثه عاشورا در بحث الگوگیری از این حادثه است. گاهی در منابر و مداحی ها هم صورت مسأله به گونه ای تبیین می شود که اتفاقا نوعی فضای ضد الگوگیری به وجود می آید. به این معنا که مستمعان و مخاطبان مراسم ها را به بهانه تجلیل از مقام و جایگاه معصوم (ع)، تحقیر و ناامید می کنیم و به او القا می کنیم که معصوم (ع) و صحابه ایشان از جنس دیگری بودند و ما فقط می توانیم افسوس بخوریم که در جایگاه آن ها نیستیم. دیدگاه تان در این باره چیست؟

به نظر می رسد این اتفاق نه از سر اغواگری و تعمد که از سر جهل و غفلت است . توجه به این فراز از زیارت عاشورای معروفه تکلیف ما را در این زمینه روشن می سازد که : اللهم اجعل محیای محیا محمد و آل محمد و مماتی ممات محمد و آل محمد.

منبع:شبستان